(Luka
15; Galati 6:1-5)
“Hlo” timi hi kan theih ciomi ṭongfang a
si. A olzawng in kan sim asile “hlo” timi cu “a umnak ding hmun ah a um lo ih,
a um lonak ding hmun ah um kha a si,” tiah kan sim thei. Minung pawl kan umnak
ding hmunah kan um lo, kan um lonak ding hmun ih kan um ruangah Pathian hmai ah
kan hlo a si cu! Ziangruangah cutin kan hlo, ti hi kan zoh sal tikah minung kan
siih lei lam lawnglawng zohin kan feh ruangah a si. Thuṭhimnak pakhatte ka tarlang ta ding. Veikhat laiah mi
pakhat a caw hlo a hawl. Lamzin ah mi pakhat thawn an tong aw. Cumi pa in “Ziangmi
na hawl rero?” tiah a sut tikah, “ka caw a hlo ih ka hawl” tiah a sawn.
“Ziangruangah na caw a hlo thei?” tiin a sut bet tikah, “Caw timi cu hrampi
lawng zohin a feh vivo ruangah a hlo si ko ding,” tiah a sawn. Minung khal
cuvek kan si. Lei tisa duhnak dungah kan thlun vivo tikah Pathian hmai ihsin
kan hlo. Kan umnak ding hmun ih kan um lo tikah kan hlo kha a si ko. Cuih a
hlomi minung pawl hawl dingah vancung sunlawinak hmuahhmuah tanta in Jesuh cu
minung pianzia lakin hi leitlun ah a rung ṭum. A
hlomi pawl hawl dingah a ra a si.
Baibal sungah hlo daan a phunphun
ih nganmi kan hmu thei. Luka 15 sung kan siar tikah hlo phun 3 thuhla kan hmu
thei. Asile minung pawl ziangtin kan hlo thei timi thuhla mallai in ka tarlang
hnik ding.
